Słowiński Park Narodowy na weekend. Ruchome wydmy i dzika natura

Pomysł na zwiedzenie Słowińskiego Parku Narodowego towarzyszył mi od dawna, a teraz wreszcie udało mi się spełnić ten cel. Wykorzystując długi weekend, wraz z moją dziewczyną, wyruszyliśmy na czterodniowy camping do samego serca Słowińskiego Parku Narodowego, uciekając od codziennego zgiełku w poszukiwaniu natury i spokoju.

Rozważając różne kierunki na weekend nad morzem, warto mieć na uwadze, że Słowiński Park Narodowy oferuje o wiele więcej atrakcji, niż tylko słynne ruchome wydmy. Liczne szlaki piesze i rowerowe, malownicze jeziora, czyste dzikie plaże, bujne lasy, a także bogata fauna i flora sprawiają, że jest to miejsce pełne życia i niepowtarzalnego piękna. Wizyta w Słowińskim Parku Narodowym to również możliwość poznania unikalnej kultury i tradycji Kaszëbë, o której opowiem trochę w dalszej części wpisu. Zapraszam na podróż pełną pięknych widoków, zaskakujących odkryć i nieocenionej bliskości z naturą.

Historia Słowińskiego Parku Narodowego

Słowiński Park Narodowy jest jednym z 23 parków narodowych w Polsce. Położony jest w północnej części kraju, nad brzegiem Morza Bałtyckiego, między Łebą a Rowami. Charakteryzuje się wyjątkowym krajobrazem, który tworzą nie tylko piękne plaże, ale przede wszystkim największe w Europie ruchome wydmy, które wraz z lasami, łąkami, torfowiskami i jeziorami tworzą unikalny ekosystem. Obszar ten jest także oazą dla wielu gatunków zwierząt i roślin. Niektóre z nich są tutaj unikalne.

Ciekawostką jest to, że Słowiński Park Narodowy, mimo że jest stosunkowo młodym obszarem chronionym, ma bogatą historię. Został utworzony w 1967 roku, jednak jego tereny od wieków przyciągały ludzi swoją unikalnością i niezwykłym pięknem. Swoją nazwę park zawdzięcza słowińskiej kulturze i tradycji, której ślady można odnaleźć w tym miejscu do dziś. Obszar ten był zamieszkiwany przez ludzi już w czasach prehistorycznych, co potwierdzają liczne znaleziska archeologiczne. W okresie średniowiecza tereny te były zamieszkiwane przez Słowińców, od których park wziął swoją nazwę. W czasach nowożytnych, przez długi czas tereny te były wykorzystywane przede wszystkim do celów rolniczych, aż do momentu, kiedy to w XX wieku zdecydowano o ich ochronie i utworzeniu parku narodowego. Dziś Słowiński Park Narodowy jest nie tylko miejscem ochrony unikalnej przyrody, ale także miejscem, które przyciąga turystów, zafascynowanych jego niezwykłym krajobrazem i bogatą historią.

Smołdziński Las

Nasza mała podróż do Słowińskiego Parku Narodowego rozpoczęła się w malowniczej miejscowości Smołdziński Las, otoczonej przez rozległe, nieskażone tereny przyrodnicze parku. To niewielka, spokojna wioska, która zachowała swoją autentyczność, w przeciwieństwie do wielu innych nadmorskich miasteczek. Jej nieskomercjalizowany charakter i brak większej ilości turystów był dla nas dużym atutem. We wsi znajduje się kilka małych sklepów i restauracji. Jedyny większy market znajduje się w miejscowości Smołdzino, oddalonym od Smołdzińskiego Lasu o kilka kilometrów, około 10 minut jazdy samochodem. W Smołdzinie znajduje się też jedyna stacja paliw w okolicy. To najlepszy dowód na to, że te tereny są naprawdę mało skomercjalizowane. Cisza, spokój i powolne tempo życia tego miejsca, w połączeniu z wyjątkowym pięknem przyrody Słowińskiego Parku Narodowego, stanowi atrakcyjną alternatywę dla tych, którzy chcą doświadczyć czegoś innego niż zatłoczone kurorty nadmorskie.

Wydma Łącka — ruchowa wydma koło Łeby

Najbardziej popularną atrakcją Słowińskiego Parku Narodowego jest Wydma Łącka. Ta imponująca formacja piasku, której wysokość sięga do 42 metrów n.p.m., stanowi część większego zespołu Ruchomych Wydm, rozpościerających się na obszarze prawie 500 hektarów pomiędzy Jeziorem Łebsko a Morzem Bałtyckim. Wydma Łącka zawdzięcza swoją nazwę wsi Łączka, która została zasypana przez piasek około 300 lat temu. Co roku, pod wpływem stałego zachodniego wiatru, ziarenka piasku przemieszczają się z zachodu na wschód, co sprawia, że wydmy przesuwają się ku wschodowi od kilku do kilkunastu metrów. Najwyższy punkt Wydmy Łąckiej, zwany Górą Łącką, oferuje turystom piękne widoki obejmujące Morze Bałtyckie, Jezioro Łebsko, Rowokół i resztę ruchomych wydm.

Odwiedzając Wydmę Łącką, warto pamiętać, że to nie jest zwykły punkt widokowy, ale cenny kawałek naturalnego dziedzictwa. Tylko niewielki fragment wydmy jest udostępniony dla turystów i jest on wygrodzony specjalnymi sznurami. Przekraczanie tych sznurów, jak również poruszanie się po nieoznakowanych ścieżkach, jest surowo zabronione i grozi mandatem. Zasadę tę wprowadzono w celu ochrony unikalnej przyrody i zapewnienia, że to naturalne zjawisko będzie mogło podziwiać wiele kolejnych pokoleń. Z tego powodu każdy, kto odwiedza Słowiński Park Narodowy i Wydmę Łącką, powinien o tym pamiętać. Ta piękna i dynamiczna formacja naturalna stanowi integralną część parku i nieodłączny element krajobrazu nadbałtyckiego, który zasługuje na naszą troskę i szacunek.

Wydma Łącka jest unikalnym miejscem przyciągającym duże rzesze turystów, czego nie byłem do końca świadomy. Jeśli planujesz odwiedzić Wydmę Łącką to musisz wiedzieć o kilku kwestiach. W sezonie miejsce to jest mocno oblegane, co zaburza nieco odczucie spokoju i wyciszenia, jakie powinno towarzyszyć podczas kontaktu z przyrodą. Przygotuj się również na dość spory odcinek drogi do pokonania. Najbliżej do Wydmy Łąckiej jest z Łeby, a trasa ma około 7 km. Jednak mamy tu kilka możliwości:

• Trasę z Łeby do Wydmy Łąckiej można przejść pieszo, ścieżką i chodnikiem,
• Skorzystać z oferty meleksów,
• Zaparkować auto w Rąbce (2 km od Łeby) na płatnym parkingu, a dalej iść już pieszo (5 km) lub skorzystać z meleksa.

Ceny? Z Łeby do Rąbki przejażdżka meleksem kosztuje 10 zł w jedną stronę. Od Rąbki do Wydmy Łąckiej cena meleksa wynosi 40 zł za kurs w jedną stronę. Należy jednak pamiętać, że w lipcu i sierpniu meleks kursuje tylko do przystanku przy Muzeum Wyrzutni Rakiet. Stamtąd następnie idziemy pieszo 2 km do Wydmy Łąckiej.

Niestety, będąc tu w czerwcu, odcinek szlaku Muzeum Wyrzutnia Rakiet — Wydma Łącka musiałem dzielić z kursującymi meleksami. Co jakiś czas razem z dziewczyną (i masą innych turystów) musiałem schodzić ze szlaku i robić miejsce nadjeżdżającym i trąbiącym pojazdom. Dodatkowo przez ciągle kursujące meleksy strasznie kurzyła się piaskowa droga, której pył leciał na spacerujących turystów. Nawet przydrożne rośliny były przysypane grubą warstwą szarego pyłu. To mocno popsuło mi odbiór tego miejsca. Miałem wrażenie, że nie jestem w parku narodowym, a w mocno skomercjalizowanym miejscu, nastawionym na zarabianie na turystach. Odcinek trasy Muzeum Wyrzutnia Rakiet — Rąbka już jest spokojniejszy. Szlak prowadzi lasem, a meleksy jeżdżą osobną drogą. Co ciekawe, jeśli chciałbym skorzystać tylko z oferty meleksów, to musiałbym zapłacić 100 zł. To dużo. Należy do tego doliczyć bilet do Słowińskiego Parku Narodowego, który musimy kupić w Rąbce (cena biletu wynosi 8 zł – stan na czerwiec 2023).  Czy zatem warto odwiedzić Wydmę Łącką? Tak, ale poza sezonem, kiedy turystów jest znacznie mniej i można poczuć atmosferę parku narodowego, a nie parku rozrywki. Taka wizyta pozwoli naprawdę doświadczyć naturalnego i unikalnego piękna tego miejsca.

Wydma Czołpińska – mniej ludzi, więcej natury

Wydma Czołpińska, choć mniej znana i nieco inna od swej słynnej siostry, Wydmy Łąckiej, jest jednym z najpiękniejszych i najbardziej urokliwych miejsc Słowińskiego Parku Narodowego. Ta niezwykle malownicza formacja piaskowa, składa się z kilku pagórków tworzących piękny dziki pustynny krajobraz. Co ważne, Wydma Czołpińska zaskakuje ciszą i spokojem. Można tu odetchnąć od zgiełku i tłumów, co jak dla mnie, stanowi ogromną zaletę tego miejsca. Nie ma tu meleksów, budek z lodami czy miliona innych atrakcji, podobnych do tych przy Wydmie Łąckiej.

Wydma Czołpińska nie jest wydmą, na którą można trafić przypadkiem. Wybierając się na wycieczkę, warto dobrze zaplanować trasę i przygotować się na dłuższą, pieszą podróż przez złote piaski i zielone lasy Słowińskiego Parku Narodowego. Spacerując przez te piaskowe wzgórza, możemy poczuć się jak na prawdziwej pustyni. Należy jednak pamiętać, że wydma ta jest właśnie małą pustynią, która w upalne dni może parzyć w stopy i nie daje cienia. Szlak biegnący przez Wydmę Czołpińską nie jest trudny, ale w upalne dni zalecałbym tu uważać.

Wydma Czołpińska to również miejsce, które doskonale pokazuje niezwykłe zjawisko przemieszczania się wydm, nazywane „wędrowaniem”. Piasek na wybrzeżu w granicach parku jest nawiewany od strony morza, tworząc dynamiczny i ciągle zmieniający się krajobraz. To fascynujące zjawisko można obserwować tylko w nielicznych miejscach na świecie, a Wydma Czołpińska jest jednym z nich.

Jak dojść do Wydmy Czołpińskiej? Tak naprawdę możliwości nie ma za wiele. My zaparkowaliśmy auto na płatnym parkingu, którego cena wynosiła 20 zł za cały dzień, co uznaję za uczciwą stawkę. Do tego należy doliczyć bilety wstępu do Słowińskiego Parku Narodowego (bilet normalny 8 zł). Do wydmy prowadzi tylko jeden szlak oznaczony kolorem czerwonym. Pierwsza część trasy to spacer przez piękny iglasty las, a po 1.7 km docieramy na początek Wydmy Czołpińskiej. Szlak biegnący przez wydmę wynosi około 1 km, więc nie za dużo, ale idzie się nim dość wolno przez grząski piasek. Polecam dojść do końca szlaku, aż do pięknej dzikiej plaży, która nawet w sezonie potrafi być niemalże pusta.

Muzeum Wsi Słowińskiej w Klukach

Nie samą naturą żyje człowiek. Będąc w Słowińskim Parku Narodowym, warto odwiedzić popularne Muzeum Wsi Słowińskiej w Klukach, które przeniesie Was do przeszłości. Ten niezwykły skansen to wehikuł czasu, który zabiera nas do czasów naszych pradziadków, gdy życie było prostsze, a codzienność przepełniona pracą ręczną i harmonią z naturą.

Muzeum Wsi Słowińskiej to skansen, który pozwala na zanurzenie się w świat tradycji i kultury Słowińców, starego bałtyckiego ludu. Na obiekt składają się dobrze zachowane, tradycyjne domy i budynki gospodarcze, wśród których znajdują się również autentyczne chałupy rybackie, chlewy, stodoły oraz wiatraki. Wszystko to tworzy sielankowy i malowniczy obraz życia wiejskiego sprzed wieków. W muzeum można zobaczyć liczne eksponaty, takie jak narzędzia, sprzęty gospodarstwa domowego, stroje i rękodzieła, które ilustrują codzienną pracę i życie Słowińców. Organizowane są tu także różnego rodzaju warsztaty i pokazy rzemiosła, a także imprezy folklorystyczne, które sprawią, że odwiedziny w Muzeum Wsi Słowińskiej będą nie tylko edukacyjne, ale także pełne zabawy i niezapomnianych wrażeń, szczególnie dla najmłodszych.

Podczas wizyty w Muzeum Wsi Słowińskiej w pamięci utkwił mi szczególnie jeden obraz. Widok Pana, który kosił trawę starą tradycyjną kosą. Był to obraz już dzisiaj zapomniany i rzadki, a dla mnie pełen nostalgii. Przywołał na myśl wspomnienia z mojego dzieciństwa, kiedy to mój dziadek podobnie kosił trawę nieopodal swojego domu. Podczas zwiedzania muzeum mogłem też podziwiać bardzo sympatyczne owieczki w zagrodzie, które akurat były karmione świeżo ściętą trawą.

Muzeum Wsi Słowińskiej w Klukach uświadomiło mi, jak ważne jest zachowanie naszego dziedzictwa kulturowego i przypominanie o prostocie, która często umyka w naszym zgiełku codziennego życia. Muzeum to jest skarbnicą tych wartości i doskonałym miejscem, gdzie możemy na nowo odkryć piękno naszej słowiańskiej przeszłości. Cena biletu do Muzeum Wsi Słowińskiej wynosi 21 zł za bilet normalny oraz 15 zł za bilet ulgowy. Miejsce to zrobiło na mnie bardzo pozytywne wrażenie, więc szczerze je polecam! O samym muzeum przygotuje osoby wpis, także zachęcam śledzić naszego facebooka, gdzie na bieżąco informuję o nowych materiałach na naszym blogu.

Punkt widokowy Rowokół

Od zawsze uwielbiam wszelkie punkty widokowe. Będąc w Słowińskim Parku Narodowym, nie mogę więc przegapić okazji odwiedzenia wzgórza Rowokół, na którego szczycie wznosi się wieża widokowa. Co ciekawe, ten wznoszący się na wysokość 115 m n.p.m. kopiec polodowcowy stanowił niegdyś święte miejsce dla Słowińców, etnograficznej grupy zamieszkującej te tereny. Wzgórze Rowokół, cieszące się popularnością w przewodnikach turystycznych jako „Święta Góra Słowińców”, od wieków było centrum uwagi lokalnych mieszkańców. Przez stulecia to majestatyczne miejsce fascynowało nie tylko ze względu na swoją wysokość, ale również bogatą historię oraz kulturowe znaczenie.

Na szczycie Rowokół, który góruje nad otaczającym krajobrazem, znajduje się 20,5-metrowa wieża widokowa. Wejście na nią jest płatne, ale zdecydowanie warto skorzystać z takiej opcji. Z tarasu widokowego wieży roztacza się niesamowity widok na okolicę, obejmujący m.in. Morze Bałtyckie, Jezioro Gardno, Jezioro Łebsko, Latarnią morską w Czołpinie oraz Jezioro Dołgie Duże. Widać stąd naprawdę dobrze rozległe tereny Słowińskiego Parku Narodowego, w tym charakterystyczne ruchome wydmy. Wieża widokowa oferuje naprawdę niepowtarzalny obraz piękna polskiego wybrzeża i różnorodności krajobrazów Słowińskiego Parku Narodowego.

Dojście na wzgórze jest proste i szybkie. Wyprawa rozpoczyna się na bezpłatnym parkingu, położonym w pobliżu stacji benzynowej. Stamtąd, przekraczając ulicę, wkraczamy na leśną ścieżkę, która wiedzie na szczyt. Choć początkowo trasa wydaje się stroma, z czasem staje się łagodniejsza. Kulminacyjnym punktem wędrówki są długie i szerokie drewniane schody, które prowadzą nas na sam szczyt Rowokołu. Cała podróż na szczyt wzgórza zajmuje niewiele, bo około 15-20 minut. Bilet wstępu na wieżę widokową Rowokół kosztował 8 zł, co jest przystępną ceną za możliwość podziwiania tak przepięknych krajobrazów.

Latarnia Morska w Czołpinie

Latarnia Morska w Czołpinie jest jednym z najbardziej unikalnych obiektów nad polskim Morzem Bałtyckim. Wśród 15 latarni morskich rozsianych wzdłuż wybrzeża, latarnia w Czołpinie wyróżnia się szczególnym położeniem. Znajduje się ona bowiem w odległości około jednego kilometra od brzegu morskiego, w niedalekim sąsiedztwie malowniczych, ruchomych wydm. Wybór takiej lokalizacji był podyktowany naturalnymi warunkami, które panowały na tym terenie. Miejsce posadowienia latarni, usytuowane na jednym z dwóch najwyższych punktów utworzonych przez wydmy, zapewnia doskonałe warunki do obserwacji i nawigacji morskiej.

Budynek latarni został zbudowany w kształcie wieży z czerwonej cegły i ma 22,5 metra wysokości. Wewnątrz znajduje się lampa, serce latarni, której światło, dzięki umiejscowieniu na wysokiej wydmie (75 m n.p.m.) ma imponujący zasięg aż ok. 40 km. To sprawia, że latarnia jest niezwykle ważnym punktem orientacyjnym dla statków przepływających w pobliżu.

Latarnia w Czołpinie jest udostępniona do zwiedzania dla turystów, co czyni ją nie tylko cennym zabytkiem, ale również ciekawą atrakcją turystyczną. Od strony lądu do latarni prowadzą naprawdę długie drewniane schody, zaś od morza — ścieżka poprowadzona przez piękny sosnowy las. Ze szczytu latarni rozciąga się piękny widok na tereny Słowińskiego Parku Narodowego, Morze Bałtyckie, a także pobliskie jeziora.

Niestety, na szczycie latarni jest mało miejsca i jednocześnie może na nią wejść jedynie kilka osób. Z uwagi na to przewiduję, że w sezonie wysokim zapewne będą tworzyć się kolejki do wejścia na górę. Czy warto wejść na latarnię? Moim zdaniem tak, panorama z góry jest bardzo ładna, aczkolwiek nie zrobiło na mnie aż tak dużego wrażenia jak ta z punktu widokowego Rowokół. Warto odwiedzić to miejsce, robiąc na przykład pieszą wycieczkę pętlą: Czołpino > Wydma Czołpińskie > Plaża > Latarnia > Czołpino.

Z praktycznych informacji: Cena biletu do Latarni Morskiej w Czołpinie wynosi 8 zł. Dodatkowo jeśli nie macie kupionego biletu wstępu do Słowińskiego Parku Narodowego, można również go kupić w latarni za dodatkowe 8 zł.

Widok z Latarni Morskiej w Czołpinie

Dzika plaża w Czołpinie

Dzika plaża w Czołpinie to prawdziwy skarb dla miłośników dzikiej, nienaruszonej natury. Oddalona o około 30 minut spaceru od najbliższego parkingu, nie posiada żadnej infrastruktury plażowej — brak tu wyznaczonego kąpieliska, ratowników czy innych udogodnień, które znamy z bardziej popularnych, turystycznych plaż. To surowa, pełna naturalnego piękna dzika plaża. Co ważne, plaża w Czołpinie jest częścią Słowińskiego Parku Narodowego, co wpływa na jej czystość i ochronę okolicznej przyrody. Jej lokalizacja, z dala od popularnych szlaków turystycznych, sprawia, że jest to miejsce rzadko odwiedzane przez turystów.

To prawdziwy raj dla osób poszukujących spokoju, ciszy i bliskości z naturą. Bez tłumów, głośnej muzyki i zgiełku typowego dla popularnych kurortów, można tu naprawdę poczuć prawdziwą siłę i piękno morza, nawet w sezonie. Do plaży można dojść jednym z trzech malowniczych szlaków. Dwoma niebieskimi (krótsze) lub czerwonym (dłuższy), który przebiega także przez Wydmę Czołpińską. Należy pamiętać, że udając się na plaże, powinniśmy wykupić bilet wstępu do Słowińskiego Parku Narodowego. Ponadto, parkingi w okolicy są płatne, a koszt całodziennego postoju samochodu wynosi 20 zł (cena na czerwiec 2023). Niemniej jednak te niedogodności są niewielkim kosztem za możliwość spędzenia czasu w tak dzikim i pięknym miejscu.

Jezioro Dołgie Wielkie oraz Jezioro Dołgie Małe

Gdy mówimy o ciekawych miejscach Słowińskiego Parku Narodowego, nie możemy zapomnieć o Jeziorach Dołgim Wielkim i Dołgim Małym. Wśród rozległych wydm, lasów oraz bogactwa flory i fauny wyróżniają się one swoją unikalnością i zróżnicowaną roślinnością. To dwa zbiorniki wodne, które pomimo swojej znacznej różnicy w rozmiarach, są równie znaczące dla ekosystemu tego regionu. Jezioro Dołgie Wielkie, o powierzchni 310 hektarów, uformowane jest w kształcie rynnowym, z głębokim dnem sięgającym nawet do 20 metrów. Z kolei Jezioro Dołgie Małe, choć znacznie mniejsze, bo liczące jedynie 6,3 hektara, również ma duże znaczenie dla bioróżnorodności Parku.

Jezioro Dołgie Małe

Jeziora Dołgie Wielkie i Dołgie Małe, położone w sercu Słowińskiego Parku Narodowego, stanowią doskonały cel dla pieszych wędrówek i wycieczek rowerowych. Dobrze oznaczone szlaki turystyczne, prowadzące do obu jezior, biegną przez piękne leśne tereny, które potrafią oczarować swym wyjątkowym nadmorskiem klimatem. Spacerując przez liściaste i iglaste lasy, można zanurzyć się w atmosferze tego miejsca i poczuć, że przy każdy krok towarzyszy nam szum liści, śpiew ptaków i zapach roślin.

Przy każdym z tych dwóch jezior znajduje się pomost, który jest idealnym miejscem na krótki odpoczynek. Na końcu pomostu umieszczone są ławki, z których roztacza się przepiękny widok na jezioro. Siedząc na ławce, możemy zanurzyć się w ciszy i spokoju, podziwiając okoliczny krajobraz. Z dwóch wymienionych jezior, szczególnie przypadło nam do gustu Jezioro Dołgie Małe. To kameralne jezioro, które. pomimo swojego niewielkiego rozmiaru, ma niesamowity urok i atmosferę. Łatwo przy nim zatopić się w myślach i oddać refleksjom.

Wycieczka nad jeziora to doskonała okazja do zapoznania się z nieco mniej znanymi, ale równie fascynującymi zakątkami parku. Spacer ten, choć odmienny od plażowego relaksu, oferuje równie wyjątkowe doświadczenia i pozwala na pełne doświadczenie naturalnego bogactwa tego ciekawego miejsca.

Szlak prowadzący do jezior, piękny i spokojny

Podsumowując, podróż do Słowińskiego Parku Narodowego to nie tylko kontakt z naturą, ale również doskonała okazja do wyciszenia się i oderwania od codziennych spraw. Camping nad morzem, z dala od zgiełku miasta i tłumów turystów, był świetnym wyborem, które pozwoliło nam jeszcze bardziej docenić piękno tego wyjątkowego miejsca. Nasza podróż była pełna niespodzianek i ciekawych odkryć, jak na przykład wspomniane wcześniej Muzeum Wsi Słowińskiej w Klukach. Jeśli także planujecie odwiedzić to miejsce, polecam unikać bardziej popularnych miejsc, a postawić na kameralne i spokojne miejsce.